De Start Van Ons Avontuur

We zijn onderweg! We hebben inmiddels 1400 kilometer, 4 dagen en 4 landen achter de rug: Nederland, Duitsland, Oostenrijk en Slovenië. Hier lees je meer over de highlights én de dieptepunten tot nu toe. En vooral ook over de levenslessen die we nu al hebben geleerd.

Ultieme vrijheid

We waren zó druk met voorbereiden de laatste weken, dat we eigenlijk geen tijd hadden om stil te staan bij wat we nou gingen doen. De mensen om ons heen leken zich hier meer bewust van dan wij. Maar het is dan nu echt zover: we zijn vertrokken. In onze Toyota 4Runner met daktent vanuit onze woonplaats Utrecht naar Singapore.

Toen ik wakker werd op de dag van vertrek – afgelopen zondag 24 maart – bedacht ik me dat ik de volgende dag helemaal niet naar kantoor hoef. Ik word helemaal nergens verwacht. En die dag daarna ook niet. Je kunt letterlijk gaan en staan waar je wilt. Elke dag opnieuw beslissen wat je wilt doen. Is dat nou ultieme vrijheid? Je tentje openklappen als het tijd is om te slapen en wakker worden van de haan naast je tent of de zon die in je gezicht schijnt?

Levenslessen

Ik typ dit op dag 4 vanuit Bled, Slovenië. We hebben ruim 1400 kilometer gereden en zijn door 4 landen gekomen. Dit tempo gaan we natuurlijk nooit volhouden, en dat willen we ook helemaal niet. Het is geen race om zo snel mogelijk in Singapore aan te komen. We hebben de tijd. Hoewel ik me dat ook wel echt nog moet gaan beseffen. Ik moet meer leren loslaten en zien waar de dag me brengt. Iets dat verbazingwekkend moeilijk is als je rechtstreeks uit de rat race in Nederland komt. Nu dus al levenslessen geleerd in die paar dagen tijd.

En daar draait deze reis uiteindelijk ook om. Ik weet niet of we ooit in Singapore aan gaan komen. Of wanneer. Maar dat maakt eigenlijk ook niet uit. Het gaat om alles wat we onderweg zien en meemaken. De lessen die we ervan leren. En wat we daar vervolgens mee doen de rest van ons leven. Het besluit om dit te gaan doen, het avontuur aan te gaan, neemt in ieder geval niemand ons meer af.

Highlights en dieptepunten

Is het dan allemaal rozengeur en manenschijn? Nee, natuurlijk niet! We vielen bijna in slaap op de autobahn uit verveling (hoewel we dat strakke asfalt over een paar weken waarschijnlijk heel erg gaan missen), hebben amper een oog dichtgedaan in onze daktent, Marcel is ziek geworden en ik heb het binnen een paar minuten voor elkaar gekregen om ons gasstelletje in de fik te zetten. Als in, dat hele ding. Niet het gedeelte dat hoort te branden.

Maar daar staat tegenover dat we vooral heel veel moois hebben gezien. Het sprookjesachtige Slot Neuschwanstein, waarvan de hoge, witte torens uitkijken over de beboste heuvels van Beieren. De groene, glooiende dalen en ruige, besneeuwde bergtoppen in Tirol. Het mysterieuze Bled meer, waarvan het kerkje op het eiland in het midden gehuld werd in mist, wolken en regen.

Wat het meeste indruk op me heeft gemaakt tot nu toe zijn alle uitnodigingen die we van mensen over de hele wereld krijgen. Om bij hun langs te komen of te slapen als we erlangs rijden. Simpelweg omdat ze het zo gaaf vinden wat we doen. Hoe lief is dat?! Gastvrijheid waar ik echt nog wel wat van kan leren. De wereld heeft zoveel moois te bieden als je ervoor openstaat. We kunnen niet wachten om dat allemaal te gaan ontdekken.

● ● ●

Volg de expeditie op Instagram voor realtime updates en nog veel meer foto's en video's!