Reisverslag Dag 17-25: Albanië, Griekenland en Turkije (Istanboel)

We hebben de 5000 kilometer aangetikt en zijn Azië ingereden! Twee grote mijlpalen voor de expeditie. Ook hebben we inmiddels helaas iets meer garages van binnen gezien dan verwacht. In deze blog lees je meer over onze tijd aan de schitterende Albanese kust, ons flitsbezoek aan Noord-Griekenland, wat er allemaal aan de auto is gedaan in de garages en onze onverwachte stedentrip naar het betoverende Istanboel.

Albanië: De Albanese Rivièra

Vanuit Montenegro reden we zuidwaarts naar de veelbelovende Albanese Rivièra. Een aaneenschakeling van stranden en baaitjes waar ze in menig vakantieoord jaloers op zijn. En niet zomaar stranden. Het water was echt kristalhelder en de zee knalblauw. Hoewel het is toegestaan om te wildkamperen in Albanië, boekten we een appartementje in Himarë, een kleine badplaats. We hadden een aardige stapel was verzameld en het comfort van een appartement om een paar dagen bij te komen klonk ook wel lekker. Voor maar 30 euro per nacht hadden we een appartement direct aan zee. Ons balkon hing bijna boven het water, met prachtig uitzicht op de zonsondergang. We konden rollend naar het strand, lazen een boek, gingen sporten en deden de was. Het was heerlijk om even bij te komen en niets te doen.

Ik heb één ding geleerd in Albanië, en dat is dat Albanezen heel goed zijn in marketing. Als je foto’s van Albanië opzoekt zie je de mooiste plaatjes voorbij komen. Hagelwitte stranden met azuurblauwe zeeën, groene bossen en rotsachtige bergen. Het natuurgeweld vliegt je om de oren. En ik wil zeker niet beweren dat je dat niet in Albanië kunt vinden, want die stranden zijn inderdaad fenomenaal. Maar er is nog een hoop meer, wat je niet op de plaatjes ziet. Vervallen gebouwen, kapotte spullen, afval, straathonden, meer autowasstraten dan je kan tellen (de meeste in dubieuze staat) en overal bouwplaatsen. En een totaal gebrek aan fatsoenlijke supermarkten. De enige supermarktjes die we konden vinden waren ongeveer 1 m2 en de prijzen waren hoger dan in Nederland (!). Ik vraag me oprecht af waar de gemiddelde Albanees boodschappen doet. 

De lonen zijn nog altijd relatief laag in het land, zeker voor Europese maatstaven. Maar de prijzen stijgen snel. Albanië is wat dat betreft bezig aan een soort inhaalslag. De overheid investeert fors in de aanleg van wegennetwerken, hotels en toeristische voorzieningen (vandaar de bouwplaatsen waarschijnlijk). En de toeristenstroom blijft maar komen: vorig jaar ontving het land 10 miljoen toeristen, een derde meer dan in 2022. De economie gaat dus vooruit, de prijzen voor levensonderhoud stijgen, maar de lonen zijn laag. Een flinke uitdaging voor de lokale bevolking.

Na 3 dagen aan zee hadden we genoeg geluierd en besloten we om weer verder te trekken richting het zuiden. We reden vrijwel de hele Albanese kust af tot aan Sarandë, een grotere badplaats aan de grens met Griekenland. Onophoudelijk reden we langs de mooiste baaitjes met panoramische uitzichten over de zee. Vanaf Sarandë trokken we landinwaarts naar het idyllische, Ottomaanse dorpje Gjirokaster. Dit dorpje staat ook wel bekend als ‘de stad van steen’ vanwege de onderscheidende, met stenen betegelde daken. Door de goed bewaard gebleven Ottomaanse architectuur is Gjirokaster ook onderdeel van de UNESCO Werelderfgoedlijst. De scheve, witte huisjes met zwarte, stenen daken waren een leuk gezicht. We hadden alleen niet lang de tijd om ervan te genieten, want toen we het dorpje inreden over de kasseien wegen hoorden we ineens een ratelend geluid uit de auto komen. Dat klonk niet best. We reden daarom zo snel mogelijk naar de dichtstbijzijnde Toyota garage, in Griekenland net over de grens.

Griekenland: Thessaloniki

De garage in Griekenland controleerde de belangrijkste zaken, zoals de motor, stuurinrichting, vering en remmen. Maar ze konden niets geks vinden. Het goede nieuws: we konden voor nu gewoon doorrijden zonder problemen. Ze adviseerden ons wel om na het weekend een garage op te zoeken om alles uitgebreider te laten checken. Het was vrijdagmiddag 17 uur en het weekend stond voor de deur, dus alle garages gingen dicht. We besloten om door te rijden naar Thessaloniki, een gezellige havenstad met veel ruïnes en restanten uit de oudheid.

Na een kort bezoek reden we door richting de grens met Turkije. Vlak voor zonsondergang vonden we een kampeerplekje op een strand. Hoewel wildkamperen officieel is verboden in Griekenland, werd het hier oogluikend toegestaan. Naast ons stond een Duits stel met een camper en die bivakkeerden er al een week. Eigenlijk waren we veel te laat, want het werd al donker. Maar toch gingen we ervoor. Met hoofdlampen op wisten we ons kamp op te zetten en avondeten te koken tussen een zwerm muggen in. Wildkamperen gaat niet altijd over rozen, maar daar hebben we voor getekend. We zaten wel onder een sterrenhemel direct aan de zee ons avondmaal te verorberen. Wat een leven. ’s Nachts werden we wakker gehouden door de straathonden die aan het ruziën waren wie de baas was, maar dat mocht de pret niet drukken. In slaap vallen met het geluid van de zee blijft magisch.

Toch reden we de dag erna alweer verder naar Turkije. Ons visum voor Iran (als we daar nog heen gaan) is geldig tot en met 5 mei om in te reizen, en Turkije is ook nog héél groot. Dus we wilden graag genoeg tijd hebben om Turkije te zien. En we moesten ook nog een goede garage vinden…

Turkije: Istanboel

Al rijdend benaderden we tientallen garages op onze route. Via via kwamen we terecht bij een goede Toyota garage in Istanboel, Park Toyo. Ondanks dat we in eerste instantie niet van plan waren om via Istanboel te rijden (we zijn er al twee keer geweest), had het lot andere plannen voor ons. Op zondagavond appten we de garage, en ze zijn maandag en dinsdag de hele dag bezig geweest. Probeer dat in Nederland maar eens voor elkaar te krijgen, zo snel! Na een grondige analyse bleek dat een van de remklauwen een clipje miste. Ook wilden we graag een hitteschild laten plaatsen bij de katalysator, omdat de grond aan de passagierskant best warm werd tijdens het rijden. En er was een klein lekje in het koelsysteem. Toen dat allemaal was opgelost, hoorden we helaas nog steeds piepende en ratelende geluiden uit de wielkasten komen. Daarom besloten we uiteindelijk ook de schokdempers en vering voor te vervangen. Dit was een van de weinige onderdelen die we niet preventief vervangen hadden. Een prijzige exercitie, maar met resultaat: het geluid was weg!

Die paar dagen in Istanboel waren zeker geen straf; er zijn ergere plekken om op je auto te wachten. We zaten in een 4-sterren hotel met sportschooltje, namen de metro naar het historische centrum en dronken talloze theetjes in de garage. Het is een stad waar ik me echt thuis voel. ’s Avonds laat op dag twee konden we onze waggie weer ophalen een reed ‘ie als nieuw. Die nieuwe schokdempers en veren reden zó lekker, dat we eigenlijk stiekem onze achterste schokdempers ook gelijk wilden vervangen.

De volgende dag bereikten we een enorme mijlpaal voor de expeditie. We reden over de Bosporus Brug van Europa naar Azië! Het was een gekke gewaarwording om naar een ander continent te rijden, in plaats van te vliegen. We filmden de hele oversteek, maakten selfies in de auto en riepen het uit. Hoe vet om in je eigen auto in Azië aan te komen! Een groot groen bord heette ons welkom: ‘Welcome to Asia’.

Na ongeveer 100 kilometer rijden vanaf Istanboel kregen we ineens dashboard lampjes te zien. We baalden natuurlijk flink, want we waren eigenlijk al te ver om terug te rijden naar dezelfde garage. Daarom reden we langs een Toyota garage onderweg waar we ongeveer 2 uur hebben gezeten. Het lijkt erop dat er een bepaalde sensor opnieuw gekalibreerd moet worden, naar aanleiding van de wieluitlijning die in Istanboel is uitgevoerd. Of de sensor of ABS-kabel is kapot gegaan tijdens de werkzaamheden. Helaas kon de Toyota garage dit niet voor ons doen, maar ze verzekerden ons wel dat we veilig door konden rijden. Binnenkort maar weer een garage opzoeken dus. Voor nu gaan we lekker roadtrippen langs de ‘turquoise kust’ van Turkije!

● ● ●

Volg de expeditie op Instagram voor realtime updates en nog veel meer foto's en video's!