Reisverslag Dag 117: Overlanden door China met je eigen auto (Grensovergang)

China is de grootste uitdaging van onze expeditie. Naast een visum, word je geacht een Chinees rijbewijs te hebben, een Chinese kentekenplaat en een Chinese gids die 24/7 met je meereist. In Nederland beginnen onze voorbereidingen al en op 17 juli 2024 staan we met ons konvooi van medereizigers op de grens. En dan moet het moeilijke gedeelte nog komen: de Chinese grens over komen met onze eigen auto. Het blijkt de meest uitgebreide en bizarre grensprocedure die we ooit hebben meegemaakt.

Overlanden door China met je eigen auto

Een van de grootste obstakels van onze reis is China. Veel mensen die vanuit Europa met hun eigen auto reizen, overlanders, keren bij de Chinese grens weer om. Te veel gedoe en te duur. Je moet een verplichte gids mee als je met je eigen auto door China wilt rijden. Die zit 24/7 bij je op de achterbank en houdt elke stap die je zet goed in de gaten. Daarnaast moet er een enorme papierwinkel geregeld worden, naast de standaard documenten als een visum. Officieel is het verboden om met een buitenlandse auto door China te rijden én om als toerist een auto in China te besturen. Daarom moet je auto op Chinees kenteken gezet worden en moet je een Chinees rijbewijs regelen. Zelf kun je dat niet doen, dus je hebt hulp nodig van een bedrijf die dat voor je regelt. En dat is dúúr.

Toch wilden we kijken of het ons zou lukken. Bij de eerste offerte die we kregen zonk de moed ons in de schoenen: ruim €25.000 voor het regelen van de benodigde documenten en de verplichte gids. Daar zitten dagelijkse kosten als eten, tol, brandstof en overige zaken dus nog niet eens bij in. Dat is inderdaad veel te duur. Dit ging om een Nederlands bedrijf dat als tussenpersoon fungeert van lokale, Chinese bedrijven. Dat moest goedkoper kunnen. En dus doken we in de wereld van overlanden door China.

Documentatie en een gids via Drive China

Er bleek een hele community van reizigers te zijn die hetzelfde gekke idee hadden als wij: door China rijden met hun eigen auto. Om de kosten van de gids te delen, werden er zelfs hele konvooien van reizigers gevormd die dan samen door China rijden met één gids. Daar hadden we wel oren naar. Toen we nog in Nederland waren gingen we op zoek naar medereizigers via WhatsApp groepen en Facebook groepen die rond dezelfde tijd als wij door China wilden rijden. En die vonden we.

Ons konvooi ging in zee met een Chinees bedrijf, Drive China, die alle documenten en de gids regelde. De uiteindelijke kosten voor het papierwerk en de gids: €1100,- per persoon. Dat scheelde behoorlijk ten opzichte van die eerste offerte die we kregen. We spraken met ons konvooi en de gids af om op 17 juli 2024 bij de Chinese grens te verzamelen.

Drive China regelde voor ons:

• Uitnodigingsbrief voor een Chinees visum
• Chinese rijbewijzen
• Chinees kenteken voor de auto
• Tijdelijke import van de auto
• Autoverzekering
• Technische keuring van de auto
• Garantstelling voor de borgsom
• Fulltime gids

Het konvooi vertrekt

Dus daar staan we dan op 17 juli. Op de grens van het grote onbekende, samen met onze medereizigers. De Frans-Argentijnse motorrijder Adam, die in zijn eentje de wereld rondrijdt; de Maleisische Miss Chin, die vanuit haar thuisland naar IJsland is gereden in een busje en nu weer onderweg is naar huis; en de Franse Oscar en Hugues, die in een oude Renault 4L vanuit Frankrijk naar Cambodja onderweg zijn om hun auto te doneren aan een goed doel. Een bonte verzameling van mensen, maar wel met één gemeenschappelijk doel: in 27 dagen 7000 kilometer rijden dwars door China. Van de grens met Kazachstan naar de grens met Laos. En onderweg natuurlijk heel veel dingen zien in dat prachtige land.

De grens over met een buitenlandse auto

Maar eerst: de grens over zien te komen. We zijn op het ergste voorbereid en hebben verhalen van mensen gehoord die er maar liefst 3 dagen over doen om deze grens over te steken met hun eigen auto. Na een grondige inspectie aan de Kazachse zijde, waar de stenenverzameling van Miss Chin in beslag genomen wordt, rijden we het niemandsland in tussen China en Kazachstan. Een soort bufferzone tussen de grenzen van de twee landen.

Alle hoop op een soepel begin van deze expeditie vervliegt als de motor van Adam kapot gaat tussen de twee landen in en niet meer start. Wij worden gemaand door te rijden door de Chinese douanebeambten, en zien Adam in onze achterruitkijkspiegel verdwijnen.

Via WhatsApp hebben we contact met onze Chinese gids, en dat is hard nodig. We vertellen hem waar we staan geparkeerd op de grens en dat de motor van Adam kapot is. Als we ons verhaal uit proberen te leggen aan boos uitziende Chinese mannen in uniform, komen we er al snel achter dat niemand Engels spreekt in dit land. En wij begrijpen geen letter van de geschreven Chinese karakters om ons heen, dus miscommunicatie alom. Gelukkig is daar al snel onze gids Joe, die ons zo goed en kwaad als het kan begeleidt door de grensprocedures. Charelle en Hugues, een van de Franse jongens, moeten naar de passagiershal en de bestuurders – waaronder Marcel – moeten met de auto’s naar andere controlepunten. Daar wordt ook Adams motor heen geduwd door Chinese douaniers.

De grens over als passagier

In de passagiershal staan we netjes in de rij om ons paspoort te laten controleren, als er opeens een wat oudere Chinese dame met kind voor wil dringen. Aangezien we al best lang staan te wachten heeft Charelle daar helemaal geen zin in, en dat laat ze merken door weer voor de dame te gaan staan. Hugues (een echte gentleman, komen we nog achter) kan het niet over zijn hart verkrijgen om de dame niet voor te laten. Dat laten de Chinezen zich geen twee keer zeggen, en voor hij het weet probeert iedereen voor Hugues door de grenscontrole te gaan. Uiteindelijk komt hij zo’n anderhalfuur na Charelle door de rij. We zijn in China! Maar… waar zijn onze auto’s en bestuurders? Zelfs na uren wachten zien we nog niemand van het konvooi.

De grens over als bestuurder met voertuig

We hebben tijdens de reis geleerd om geduldiger te zijn en dat we ons niet druk moeten maken om zaken waar we geen invloed op hebben. En dat is maar goed ook. De auto wordt vijf keer achter elkaar gecontroleerd. De douaniers zijn absoluut niet vriendelijk en hebben nare, bazige trekjes. We moeten vooral onze mond houden en in de auto zitten. Na veel bombarie nemen ze een ui en eieren in beslag. Onze goed verstopte drone en wereldkaart met Taiwan erop als apart land vinden ze gelukkig niet. Dat scheelt een hoop ellende, want die mogen allebei eigenlijk niet mee China in.

Na ongeveer 3 uur zijn alle controles afgerond en mogen we door naar de tweede stap om de auto de grens over te krijgen. Een vrijwilliger moet alle voertuigen (3 auto’s en 1 motor) van het konvooi desinfecteren. Marcel meldt zich en wordt in een wit HAZMAT-pak gehesen. Hij krijgt een rugzak met chemicaliën en een spuit omgebonden, waarmee hij met uiterste precisie elke centimeter van de voertuigen moet ontsmetten. Ieder plekje dat wordt overgeslagen, hoe klein ook, moet opnieuw worden gedaan na instructies van de ontsmettingsdienst. Een halfuur later krijgt Marcel eindelijk twee duimpjes omhoog te zien.

Op naar de volgende fase van de grensprocedure. We moeten een uur wachten, omdat de douaniers geen idee hebben hoe ze onze vingerafdrukken moeten afnemen. Blijkbaar steken er niet veel buitenlanders hier de grens over. Gelukkig lukt het na een tijdje en mogen we door naar de X-Ray. We plaatsen alle voertuigen van het konvooi in de X-Ray scanner en stappen uit op zoek naar personeel. In de controlekamer vinden we een slapende Chinees die van schrik de scanner direct aanzet als we hem wekken. Nadat de scan is afgerond, meldt hij aan onze gids dat er maximaal één voertuig tegelijk in mag. Ondertussen staat er een enorme file achter ons, waardoor achteruit rijden vrijwel onmogelijk is… Maar met veel geduld en inefficiënte lukt het. We hebben ondertussen zelfs een manier gevonden om Adams motor gestart te krijgen MacGyver-stijl.

Een voor een rijden we einde van de middag door de X-Ray scanner China in. Vlak na de X-Ray scanner zitten Charelle en Hugues op een stoeprandje al uren op ons te wachten. Ons konvooi is weer compleet én in China. Nu alleen nog een Chinees rijbewijs halen, een Chinese kentekenplaat bemachtigen en de technische autokeuring doorstaan…

Technische keuring en autobrand

Onze auto slaagt met vlag en wimpel voor de technische keuring. De mensen die er werken kunnen zelfs bijna niet geloven hoe goed onze auto remt. Bij de Renault 4L van de Franse jongens en het busje van Miss Chin komen er wat kleine punten naar voren, waardoor de keuring een paar keer herhaald moet worden. De motor van Adam blijkt op de grens helemaal niet gekeurd te kunnen worden. Zijn motor wordt de volgende dag op een trailer gezet en naar een keuringsstation 100 kilometer verderop gebracht.

Na nog een paar uur waarin ons geduld op de proef wordt gesteld is het dan eindelijk zover. Alle auto’s zijn gekeurd, de motor van Adam wordt de volgende dag gekeurd en we nemen onze Chinese rijbewijzen en kentekenplaten in ontvangst. We helpen Adam zijn motor weer te starten om naar ons hotel te rijden, en kunnen het koude biertje dat we daar willen drinken al bijna proeven. Maar als we ons omdraaien zien we tot onze schrik enorme zwarte rookwolken rondom en in de Renault 4L. Brand!

De Franse jongens sprinten naar hun auto en laten een knap staaltje teamwerk zien. Binnen een aantal seconden hebben ze de brandblusser paraat, ligt al het gereedschap op de grond en is de accu afgekoppeld. Ze vertellen later dat ze van tevoren afspraken hadden gemaakt over wat ze zouden doen als er brand zou uitbreken, en dat kan weleens hun auto gered hebben vandaag. Ze waren er net op tijd bij. Het was een beginnende brand in de bekabeling onder het dashboard van de USB-poorten en radio. Alle slechte kabels worden afgekoppeld en met de schrik er goed in rijden we in colonne naar ons hotel.

Daar belanden we in een compleet andere, moderne wereld. We ploffen neer bij een barbecuerestaurant en bestellen het ene na het andere biertje tot diep in de nacht. Als dit een voorbode is voor de tijd die nog gaat komen in China, dan wordt het een wilde rit. Wat… een… dag.

● ● ●

Volg de expeditie op Instagram voor realtime updates en nog veel meer foto's en video's!