Overland Reisverslag Dag 173-185: Grensovergang & Centraal-Thailand Roadtrip

De grensovergang van Cambodja naar Thailand is berucht lastig met je eigen auto, maar dankzij goede voorbereiding lukt het ons zonder al te veel gedoe. We kunnen onze overland expeditie naar Singapore vervolgen. Eenmaal binnen rijden we recht op onze favoriete stad ter wereld af: Bangkok. Terwijl we de stad verkennen, krijgt onze auto een flinke onderhoudsbeurt. Ook proberen we olifanten te spotten in Khao Yai Nationaal Park en hoppen we van tempel naar tempel in Ayutthaya. Maar het regenseizoen barst in volle glorie los, en dus besluiten we: op naar het zuiden. Tijd om jungle en tempels te verruilen voor tropische eilanden en witte zandstranden.

Strikte regels voor overlanden door Thailand

Het klinkt misschien simpel, maar met je eigen auto Thailand binnenrijden is allesbehalve vanzelfsprekend. Sinds 2016 gelden er in het land strenge regels die lijken op die van China: officieel moet je áltijd met een gids reizen, een lokale autoverzekering regelen en een flinke stapel papierwerk op orde hebben.

Maar… die regels worden niet altijd gehandhaafd. Daarom nemen veel overlanders de gok. Gewoon naar de grens rijden en hopen dat je wordt doorgelaten. Wij dus ook. (Voor mede-overlanders: we zijn Thailand binnengekomen in september 2024. Van wat we hebben gehoord, is het sindsdien een stuk lastiger geworden.)

Gelukkig zijn we wel goed voorbereid. Met hulp van David Goodchild van De Plodd Stop (een overland camping in Thailand) hebben we alle papieren van tevoren geregeld. Hij helpt reizigers met de juiste documenten en weet precies bij welke grenspost je de meeste kans maakt. Want ja, dat verschilt per dag. Op zijn advies rijden we naar een klein grensstationnetje op het platteland, in het noordwesten van Cambodja. Hier zijn onlangs anderen succesvol overgestoken. Fingers crossed.

Met je eigen auto de grens over naar Thailand

We worden bij de Cambodjaanse grens meteen teruggestuurd. Er ontbreekt een stempel op het importformulier van onze auto. “Even ophalen bij het douanekantoor verderop,” klinkt het droog. Verderop blijkt 15 kilometer weg en in een compleet ander dorp. Twee uur later, mét stempel, doen we een nieuwe poging. Stap één: check.

Bij de Thaise grens begint het feest pas echt. We worden van loket naar loket gestuurd. Douaniers proberen nog wat geld los te peuteren van die gekke toeristen met hun eigen auto, maar we houden zoals altijd voet bij stuk. Ook hier willen we niet bijdragen aan corruptie, al duurt het dan wat langer. Gelukkig gaan de douanebeambten uiteindelijk overstag en regelen ze ook zonder betaling ons papierwerk.

Kopietjes blijken de sleutel tot succes: van élk document moeten meerdere kopieën gemaakt worden. En dus staan we in een supermarktje naast de grens eindeloos te printen en kopiëren. Tja, als dat is wat nodig is.

Na 3 uur complete inefficiëntie lijkt al het papierwerk geregeld te zijn en mogen we het land in. We verwachten nog een security check, maar die blijft uit. Ineens rijden we gewoon al in Thailand, wauw! Het blijft zo’n onwerkelijk gevoel als je zo ver van huis een nieuw land inrijdt met je eigen auto. We moeten nog even wennen aan het links rijden en de “Caution, elephant crossing” bordjes langs de weg. Welkom in Thailand.

Kakkerlakken, dokters en garages in Bangkok

Met 'One Night in Bangkok' knallend door de speakers rijden we Bangkok binnen. De zoektocht naar een hotel is er eentje van uren. We willen iets met goede reviews, in de buurt van een metrostation én met een parkeerplek voor onze hoge 4x4. Uiteindelijk vinden we een plek die bijna te mooi klinkt om waar te zijn. En dat blijkt het ook.

Eenmaal aangekomen ziet alles er top uit, maar we komen er al snel achter dat het gebouw kampt met een enorme kakkerlakkenplaag. We spotten tientallen kleine kakkerlakjes rondscharrelen en maken dat we wegkomen. Uiteindelijk verblijven we daarom in een hotel iets verder buiten het centrum. Daar kunnen we in ieder geval onze auto kwijt.

De eerste dagen in Bangkok staan vooral in het teken van doktersbezoeken. Gelukkig kan een goede KNO-arts Charelles oorprobleem redelijk snel oplossen, en trekt de pijn daarna weg.

Ondertussen proberen we ook onderhoud aan de auto te regelen, alleen dat blijkt lastiger dan gedacht. We bezoeken zes garages in twee dagen tijd, maar overal worden we weggestuurd. Niemand lijkt buitenlandse auto’s te willen helpen. En het niveau van Engels is overal echt dramatisch. Dus we begrijpen er niks van. Wel is duidelijk dat dit een kansloze missie is.

Net als we het willen opgeven, zien we langs de weg ineens een gigantische Ironman 4x4 zaak. Natúúrlijk moeten we daar even naar binnen. Onze veren en schokdempers die we in Turkije hebben laten plaatsen komen ook van Ironman 4x4, dus wie weet hebben ze iets voor ons. Of op z’n minst wat inspiratie voor toekomstige upgrades.

Gered door Ironman 4×4 Thailand

Dat blijkt een schot in de roos! De eigenaar spreekt vloeiend Engels, vindt het fantastisch dat we helemaal uit Nederland zijn komen rijden en wil ons met alles helpen wat we aan de auto willen doen. En als we er toch zijn, vervangen we ook meteen de achterste schokdempers en veren. Dat kost hier namelijk maar de helft van wat we in Turkije betaalden en een derde van de prijs in Nederland!

Uiteindelijk laten we het volgende doen aan de auto:

• Schokdempers en veren achter vervangen
• Stabilisatorstangbussen voor en achter vervangen
• Draagarm rechtsachter vervangen
• Roest verwijderen en achterklep + bumper opnieuw spuiten
• De hele auto rondom polijsten

En dat allemaal voor een schamele €900,-. Inclusief alles. Yep, dat lees je goed. Je moet er alleen even voor naar Thailand rijden, maar dan heb je ook wat.

De auto blijft een paar dagen staan bij de garage, dus hebben wij de tijd om Bangkok te verkennen. Het is onze tweede keer hier, en misschien wel onze favoriete stad ter wereld. Er is zó veel te doen. Van hippe koffiezaakjes, gouden tempels, fancy rooftopbars tot aan warrige straatjes waar je voor €1,- een bord Pad Thai scoort bij een stalletje. Bangkok has it all. We besluiten: hier zouden we weleens kunnen wonen. Ooit.

Khao Yai in het regenseizoen

Na 2 weken in Bangkok en met de auto weer in topconditie is het tijd om verder te trekken. In de stromende regen rijden we noordwaarts richting Khao Yai National Park. Regenseizoen blijkt niet per se het beste moment van het jaar voor deze regio, maar het is wat het is.

Khao Yai zit vol met honderden makaken, die vrolijk in de regen op de weg zitten. We stoppen om naar een indrukwekkende waterval te hiken (nog steeds in de stromende regen ja), met de weinig geruststellende bijnaam The Elephant Killer. In het verleden zijn er meerdere olifanten meegesleurd door de waterval en ruim 60 meter naar beneden gestort. Tegenwoordig staan er gelukkig palen in het water om dat te voorkomen.

Onze geplande nachtsafari lijkt letterlijk in het water te vallen. De hemel barst open: regen zoals je het nog nooit hebt gezien. De stroom valt uit, het waait en bliksemt. Maar onze gidsen geven geen krimp. We worden in een safaribusje gezet met een poncho in onze handen. Oké dan. Let’s do this.

Olifanten laten zich niet zien, maar we spotten wel andere bewoners van het park. Herten, vossen, hornbills en zelfs stekelvarkens. Magisch, hoe zo'n stukje natuur ineens tot leven komt. We slapen in een lodge midden in het park, omringd door junglegeluiden. En als we wakker worden zit er een enorme apenfamilie om ons heen. (En nee, we bedoelen niet elkaar).

Tempelhoppen in Ayutthaya

Khao Yai is het noordelijkste punt van onze roadtrip door Thailand. Vanaf hier navigeren we weer naar het zuiden, met natuurlijk als uiteindelijk doel: Singapore. Op een paar uur rijden van Khao Yai ligt Ayutthaya, de voormalige hoofdstad van Thailand.

Eigenlijk weten we helemaal niet zoveel van de stad als we erheen gaan. Ja, er zijn tempels. En het is oud. Maar vlak na Angkor… kan dat nog indrukwekkend zijn? Spoiler: absoluut! Ayutthaya blijkt heel erg de moeite waard.

Verspreid door het historische centrum liggen indrukwekkende ruïnes van eeuwenoude tempels. Prachtig bewaard en vrijwel verlaten. Dankzij het regenseizoen is er geen toerist te bekennen. En dus slenteren we langs de stenen torens en serene Boeddhabeelden. We hoppen van tempel naar tempel, de een nog mooier dan de ander.

Wel regent het flink, dus na een middagje sightseeing besluiten we de tempels achter ons te laten. Op naar het zuiden, want we hebben gehoord dat het weer daar ietsje beter is. Tijd om de tempels te verruilen voor tropische eilanden!

● ● ●

Volg de expeditie op Instagram voor realtime updates en nog veel meer foto's en video's!
Sommige links in deze post zijn affiliate links.